„Prawdziwość opowieści o duchach traktuję tak sceptycznie, że już chyba trudno bardziej… Nie należę do tych, którzy »z zasady« w coś wierzą bądź nie wierzą. Wszelkie zgłoszenia »nawiedzeń« traktuję jako niedowiedzione, póki sam ich dogłębnie nie zbadam, i muszę przyznać, że w dziewięćdziesięciu dziewięciu przypadkach na sto mamy do czynienia z czystą blagą albo urojeniami. Ale te setne! Ech, gdyby nie te setne, niewiele miałbym wam do powiedzenia, hę?”

To najlepsze motto kolejnych opowieści Carnackiego o prowadzonych sprawach dotyczących tego co widzialne i niewidzialne, jakimi raczy na wieczornych spotkaniach swych wiernych przyjaciół.