Jeżeli jedna cecha miałaby zdefiniować naszą nowoczesną, technokratyczną epokę, to jest nią przyśpieszenie. Wciąż się spieszymy. Nasze komputery, nasze filmy, nasze życie seksualne, nasze modlitwy toczą się dziś szybciej niż kiedykolwiek. A im więcej w naszym życiu oszczędzających czas technologii i strategii, tym większą czujemy presję czasu. James Gleick analizuje w swojej najnowszej książce ni mniej ni więcej, tylko ludzką kondycję na przełomie tysiącleci; Szybciej – przedsiębiorczy, analityczny i dowcipny kawał dobrej reporterskiej roboty – rzuca światło na najnowsze paradoksy czasu. Prowadzi nas przez okopy i bunkry wojny, której nie byliśmy świadomi: do atomowych zegarów Dyrektoriatu czasu; do poczekalni, które ogniskują naszą niecierpliwość; za kulisy filmowych produkcji, które przekraczają granice prędkości naszej percepcji; do centrów kontroli ruchu powietrznego, które nadają nowe znaczenie presji czasu. Staliśmy się gatunkiem, u którego z dnia na dzień pojawiły się nowe cechy – szybkie odruchy, szybkie zmiany uwagi, szybkie przełączanie kanałów, szybkie przewijanie. Nie do końca je rozumiemy i nie do końca akceptujemy. Szybciej stanowi lustro, w którym się przeglądają się nasze czasy… i przewrotne przypomnienie, że pewne rzeczy wymagają czasu.