W Polsce epoka ta [zmierzch średniowiecza] rozpoczęła się zapewne w dobie panowania Kazimierza Wielkiego, zakończyła się zaś za Zygmunta Starego, kiedy Polska przybrała już kształt nowożytny. W ciągu blisko dwustu lat dokonały się przemiany, których skutki sięgają niemal współczesności. Dlatego, parafrazując tytuł dzieła Huizingi, nazwałem moją książę „Złotą jesienią polskiego średniowiecza”.

Pragnąłbym, aby zawarta w tytule złota jesień – tak piękna w naszym kraju – przywodziła na myśl różnorodność barw, obfitość zbiorów, by kojarzyła się też z początkiem roku szkolnego, a więc z nowymi perspektywami i nowymi formami pracy. Schyłek średniowiecza wydaje mi się dla Polski szczególnie korzystny, toteż chciałbym ukazać polską specyfikę tamtych czasów w odróżnieniu od zarysowanych przez Huizingę tendencji rozwojowych na zachodzie Europy.

— ze wstępu Autora