„Życie towarzyskie i uczuciowe”, niedopuszczane w PRL do druku przez cenzurę, wydane zostało na emigracji przez paryski Instytut Literacki w 1967 r. W tej panoramie środowisk artystycznych i dziennikarskich Warszawy lat powojennych, a zarazem studium deprawacji moralnej, autor nieco dwuznaczny podziw dla cwaniactwa przetyka pogardą.

Cynizm miesza się tu z moralizmem, a w zjadliwym przedstawieniu kultury Polski Ludowej odzywają się własne urazy, posępna ocena świata. „Życie towarzyskie i uczuciowe” zaliczano do tzw. powieści z kluczem – i tak na przykład pod literackim opisem salonu pani Stoll, będącym pamfletem na warszawskie środowisko artystyczno-literackie, kryje się wpływowy salon Ireny Krzywickiej.