Pozornie książka ukazuje kilka biografii – ludzi pokolenia stanu wojennego, urodzonych na początku lat 60. Opowiada o codzienności gierkowskiej, życiu podziemnym, emigracji, kapitalistycznej stabilizacji.
Jednak główny nurt powieści płynie poza oficjalną i nieoficjalną historią. Iwasiów nie ma złudzeń: wie doskonale, że życie ukrywa się w stłumionych emocjach, skrywanej rozpaczy, w przerwach między atakami śmierci. I wie, że literatura nie może nikogo pocieszyć. Ku słońcu to książka, która swą mądrą skromnością dystansuje wiele fałszywych fajerwerków w polskiej literaturze.
— Michał P. Markowski

Proza Ingi Iwasiów jest gęsta jak krew, która przenosi energię przeszłości w przyszłość.<
— Roman Kurkiewicz