Najlepszym amerykańskim powieściopisarzem, o którym nigdy nie słyszeliście (nie mówiąc już o czytaniu jego książek), ponieważ nie zawracacie sobie głowy „science-fiction”, jest Gene Wolfe. Czterotomowa „Księga Długiego Słońca” jest nie mniej ambitna niż „Tęcza grawitacji” Pynchona, a równiez złożona i pięknie napisana jak „Blady ogień” Nabokova.

Gene Wolfe kolejny raz dowodzi swojego mistrzostwa w sztuce tworzenia światów, niewiarygodnej umiejętności budowania postaci i opowiadania historii w historiach; zarazem bawi nas i edukuje, z równą wprawą i skutecznością. Ta książka to triumfalne zakończenie „Księgi Krótkiego Słońca”, łączącej się bezpośrednio z najpopularniejszym dziełem autora, „Księgą Długiego Słońca”. Poprzednie tomy to „Na wodach Błękitu” oraz „W dżunglach Zieleni”.