Będąc autorem między innymi pięciu powieści („Klub Pickwicka”, „Oliver Twist”, „Nicolas Nickleby”, „Magazyn osobliwości” i „Barnaba Rudge”), z których już pierwsza zapewniła mu wielką popularność, Charles Dickens w 1843 roku napisał „Kolędę prozą”. Opublikowana w grudniu tego roku, dała początek serii pięciu utworów, rok po roku (z wyjątkiem 1847) ukazujących się przed świętami Bożego Narodzenia, a w 1852 roku zebranych w tomie „Christmas Books”.

„Kolęda prozą, czyli bożonarodzeniowa opowieść o duchach” oraz „Nawiedzony, czyli pakt z duchem” ukazały się w pierwszej edycji „Opowieści wigilijnych”, w nowej edycji pora na trzy pozostałe.

W „Sygnaturkach” Tobby Veck, ubogi goniec dający sobie wmówić przez jegomościów bardziej od niego szacownych, że ludzie biedni są nie tylko ubodzy, ale i źli do szpiku kości, zasypia w noc wigilijną. We śnie duchy większych i mniejszych dzwonów kościelnych pokazują mu warianty przyszłości, w której on już nie żyje, a osoby mu najbliższe wystawione są na upadek materialny i moralny.

W „Świerszczu za kominem” tytułowy owad jest kolejną w opowiadaniach Dickensa magiczną siłą, która dobrodusznemu pocztmistrzowi Johnowi Perrybingle’owi ukazuje, jak z gruntu niesprawiedliwe i niegodziwe jest, gdy pozwala się, by jeden fakt, wsparty złośliwą interpretacją, przyćmił mnogie akty miłości i przywiązania.

W „Życiowej batalii” z namaszczeniem powtarzane filozoficzne credo doktora Jeddlera zostaje poddane próbie serca. „Nasz żywot jest jedynie krotochwilą i żaden jego moment nie zasługuje na poważne traktowanie” – powtarzał od lat swoim córkom doktor. Kiedy staje się świadkiem ciągnącego się przez lata samopoświęcenia jednej z nich dla szczęścia innych osób, będzie musiał przewartościować swoje podejście do życia.