Znawca dziejów kabaretu i wybitny felietonista opisuje ostatni rozdział historii wesołych teatrzyków z lat 20. i 30. oraz dzieje gwiazd kabaretu i rewii nagle zepchniętych w rzeczywistość obozów zagłady, łagrów i gett – autorska narracja uzupełniona fotografiami, pozwalającymi zrozumieć to, czego zrozumieć się nie da W warunkach nieludzkich potwierdziło się raz jeszcze: dowcip, żart, piosenka były jedyną dostępną sferą wolności. Znajdujemy więc w książce opis Broadwayu w warszawskiej Dzielnicy Zamkniętej, szlagiery z kabaretu w Terezinie, wybór dowcipów z lat terroru układających się w kronikę wydarzeń. Wpisane w tamte czasy są losy artystów: Hanki Ordonówny, Wiery Gran, tancerki Mannówny, Lopka Krukowskiego – biorących udział w spektaklu, którego konferansjerem bywała śmierć.