W „Dziennikach” Kafki widnieje taki zapis: „Znowu zachęta. Znowu chwytam siebie, jak się chwyta spadające piłki. Jutro lub nawet dzisiaj rozpocznę większą pracę, która powinna rozwijać się swobodnie zgodnie z moimi uzdolnieniami. Nie odstąpię od niej, dopóki będę mógł. Lepsza bezsenność niż takie życie z dnia na dzień”.

Ową „większą pracę” rozpoczął jesienią 1912 roku, by nie ukończyć jej nigdy. 26 marca 1913 roku napisał do Felice Bauer: „Moja powieść! Przedwczoraj wieczorem uznałem jej zwycięstwo nade mną”.

Rękopis „Ameryki” nie został opatrzony tytułem; Kafka nazywał ten tekst „amerykańską powieścią”, natomiast po opublikowaniu pierwszego rozdziału (jedynej część powieści, która ujrzała światło dzienne za życia autora) – „Palaczem”.

Kafka ustalił nazwy i podział jedynie dla pierwszych sześciu części. Tytuły i układ pozostałych rozdziałów, a także tytuł całości pochodzą od Maksa Broda, przyjaciela i edytora dzieł Kafki. (W „Dziennikach” autor używa tytułu „Zaginiony”; stosowany jest on od lat m.in. w niemieckich wydaniach). Jak wspomina przyjaciel i edytor dzieł Kafki, z rozmów z Kafką wynikało, że rozdział o Teatrze z Oklahomy miał być rozdziałem ostatnim. Przed owym rozdziałem jest luka, bezskutecznie próbują ją zapełnić pomieszczone na końcu fragmenty dotyczące służby Karla u Bruneldy.