Opowieść, która posłużyła za kanwę filmu „Lot Świerkowej Gęsi”. Niemożliwe sny gónika o kasztanaowych włosach.

„Kasztanaja” to opowieść o niemożliwych snach. O naszym dorastaniu pod koniec lat sześćdziesiątych, w ponurym pej­zażu Katowic. Mój przyjaciel, którego nazywaliśmy Kasz­tan, bo miał rude włosy, został górnikiem. I lubił głośno marzyć o tym, żeby przez tydzień pobyć z Brigitte Bardot na Hawajach, leżeć sobie w hamaku i popijać piwo z beczki, pod palmą. Żyliśmy między dymiącymi hałdami, wśród haseł „naród z partią”, a tu, jak gdyby nigdy nic, przedsta­wiciel klasy robotniczej, po ośmiu godzinach spędzonych pod ziemią, opowiada sny o Brigitte Bardot i Simonie Templarze… Historia ta kilka lat później posłużyła za kan­wę mojego pierwszego amerykańskiego filmu „Lot Świer­kowej Gęsi”, gdzie producent Miloša Formana, Michael Hausman, powiedział: „Zamieńmy Katowice na Pittsburgh, a Sopot na Hollywood”.
— Lech Majewski