Opowieść biograficzna o Caravaggiu.

Autor tej mikropowieści kryminalnej, a jednocześnie jej narrator i główny bohater, przyjeżdża z Rzymu na Sycylię, aby obejrzeć głośną nowatorską inscenizację tragedii antycznej. Tu w sposób uniemożliwiający odmowę zostaje zaproszony przez tajemniczego mężczyznę imieniem Carlo do jego równie tajemniczego domostwa. Carlo spełnia w ten dziwny sposób testament niedawno zmarłej żony Eleny, z domu Minniti, która była wielką wielbicielką powieści Camilleriego, gdyż przynosiły jej ulgę w chorobie i cierpieniach. Elena była też spadkobierczynią bezcennych pamiątek rodzinnych po swoim przodku Mariu Minnitim, najbliższym przyjacielu Caravaggia. Wśród nich znajdują się dwa przyrządy optyczne do korygowania błędów perspektywy, sporządzone rzekomo przez samego mistrza, a przede wszystkim dramatyczne, pełne ekspresji zapiski człowieka ściganego wyrokiem śmierci za zabójstwo. Carlo, właściciel tych zabytków, jest również poszukiwany za kradzieże dzieł sztuki.

Kunsztowna paralelność narracji współczesnej i siedemnastowiecznej (naturalnie apokryficznej!) raz jeszcze potwierdza mistrzostwo Camilleriego w prowadzeniu intrygi kryminalnej. Książkę wzbogacają reprodukcje kilkunastu wspaniałych obrazów Caravaggia, o których mowa w powieści, a które dobrze pokazują prześladującą artystę „obsesję czarnego słońca” (stąd tytuł utworu).