Drugie, po książce „Tytus Groan”, spojrzenie na niezwykły świat zamku Gormenghast.

Opisana w sposób nadzwyczaj plastyczny ponura zamkowa sceneria mogłaby stanowić tło powieści gotyckiej, ale Gormneghast nią nie jest; brak tutaj charakterystycznych rekwizytów tego gatunku, przede wszystkim elementów nadprzyrodzonych, duchów, zjaw, tajemniczych zdarzeń. Cała niesamowitość jest pochodzenia naturalnego. To ludzkie namiętności i charaktery, często przerysowane, doprowadzone do granic absurdu, stwarzają sytuacje pełne grozy i napięcia, czasami okraszone specyficznym angielskim humorem.

Na kartach powieści Tytus Groan, siedemdziesiąty siódmy hrabia Gormenghast, przemienia się z chłopca w młodzieńca, dojrzewając powoli do buntu przeciwko uświęconej tradycji.