Krzyk bezradnego przerażenia zatkał mu gardło. Nie chciał umierać. Mógł o tym rozmyślać, nawet to rozważać. Ale nie chciał umrzeć. Nie w TAKI sposób.

Widział teraz, jak usłyszawszy dźwięk silnika, zwracają swe białe twarze w jego kierunku. Jeszcze kilku wybiegło z otwartego garażu. Ogarnęła go bezsilna złość, zaczął zgrzytać zębami.

„Co za głupi, bezmyślny sposób na śmierć!”

Widzia jak zaczynają biec w jego kierunku, inni ustawili się w szeregu w poprzek ulicy. Nagle zdał sobie sprawę z tego, że nie wolno mu się zatrzymywać. Poczuł, jak ciała uderzają w karoserię samochodu. Ich krzyczące twarze przemknęły przed przednią szybą. Dźwięki, które wydawali, mroziły krew w żyłach.

Odwrócił się i zobaczył, jak zbliżali się, widział ich białozielonkawe twarze, ich ciemne oczy utkwione w jego samochodzie, wreszcie w NIM SAMYM.