Pasjonujące dociekania na temat osoby i twórczości Melchiora Wańkowicza – jednego z najznakomitszych polskich pisarzy i reporterów XX wieku.

Aleksandra Ziółkowska-Boehm zastanawia się nad mitem powstałym wokół Wańkowicza, dzieli się także własnymi spostrzeżeniami z pracy z autorem legendarnej „Bitwy o Monte Cassino” w jego ostatnich dwóch latach życia.

Tematy i sprawy poważne często przeplatają się w tej książce z lżejszymi, jakby hołdując zasadzie Wańkowicza, że należy dać czytelnikowi odetchnąć. Różnice tonu – analityczny opis, krytyczna ocena, czasem nawet ironiczne powątpiewanie oraz dystans wobec legendy Wańkowicza – są świadectwem nieprostych i wciąż ponawianych prób przybliżenia jego postaci i twórczości.

Poprzez refleksje na temat okupacyjnych losów rodziny Wańkowiczów, perypetii wydawniczych „Na tropach Smętka” i „Bitwy o Monte Cassino”, egzystencji na emigracji, współpracy z paryską „Kulturą”, procesu politycznego w 1964 roku, problemów warsztatu pisarskiego – autorka ujawnia mało znane wątki osobistego życia pisarza. Polemicznie podejmuje trudne tematy, które pojawiły się w ostatnich latach, nie waha zmierzyć się w obronie Wańkowicza z wielkimi nazwiskami polskiej literatury. Do obecnego, znacząco poszerzonego wydania dołączono 13 nowych rozdziałów (autorka skorzystała m.in. z archiwów IPN-u).