Poliamoria to jedna z form konsensualnych związków otwartych. Znana od czasów hippisowskiej rewolucji obyczajowej lat 60-tych i 70-tych, przeżywa obecnie, szczególnie na Zachodzie, swoisty renesans. Poliamoria to miłości do kilku jednocześnie partnerów, przy czym wszyscy tworzący taki związek o sobie wiedzą i zgadzają się na jego zasady. Ważniejsza jest warstwa uczuciowa od fizycznej, szczerość oraz wierność w obrębie wieloosobowego układu. Charakterystyczne dla poliamorii idealnej jest tworzenie się tzw. „sieci poliamorycznej”, co stanowi ciekawy socjologicznie fenomen.

Piotra Witolda Lecha , jako autora fantastyki, zainteresowało abstrakcyjne pytanie: czy poliamoria byłaby możliwa z Obcymi? Odpowiedź wydała mu się twierdząca, ale jedynie przy założeniu słuszności panspermicznej wizji powstania życia. Jeżeli nie w całym Wszechświecie, to przynajmniej w niewielkim - jak na odległości kosmosu - obszarze Drogi Mlecznej.

W efekcie z oldskulowego opowiadania, napisanego dla żartu, zrodziła się kilkutomowa, przygodowa opowieść o kosmicznych poliamorystach i uniwersum przypominające w pewien sposób sagi Star Trek i Star Wars, na których wychowały się całe pokolenia fantastów