Czy istnieje życie po śmierci? A jeśli tak, to czy ze zmarłymi można się porozumieć?

Mary Roach postanowiła w tej sprawie zasięgnąć opinii naukowców i poszukać jasnych odpowiedzi oraz twardych dowodów, jeśli takowe istnieją.

„Wiem już, co na ten temat mówi religia – wyjaśnia autorka – i wprawia mnie to w konsternację. Nie proponuje ona bowiem żadnego prawdopodobnego, spójnego oraz naukowo sensownego scenariusza. Religia mówi, że twoja dusza idzie do nieba, ewentualnie do rajskich ogrodów, albo reinkarnuje się w nowym ciele, albo też, że leżysz sobie w swoim trumiennym wdzianku, czekając na powtórne przyjście Mesjasza. I rzecz jasna tylko jedna z tych opcji może być prawdziwa. A to z kolei oznacza, że dla milionów ludzi religia okaże się kiepską gwarancją na życie wieczne. Wygląda na to, że lepiej postawić na naukę. (…)

Byłoby dla mnie szczególnie uspokajające, gdybym wierzyła, że znam odpowiedź na pytanie: co dzieje się z nami po śmierci? Czy po prostu gaśnie światło i zapadamy w drzemkę trwającą miliony lat? Czy też jakaś cząstka mojej osobowości, jakaś cząstka mnie, żyje nadal? Jak to się odczuwa? Jak będzie wyglądał mój dzień? Czy będę mogła gdzieś tam podłączyć się z moim laptopem?

Ta książka jest dla ludzi, którzy bardzo by chcieli uwierzyć w duszę oraz czekające ją życie wieczne, ale mają kłopot z przyjęciem tego wszystkiego jedynie na wiarę. To wesoły, po części przypadkowy oraz kompletnie przyziemny atak na najbardziej ciążące nam pytania bez odpowiedzi. Jeśli w swojej osiedlowej księgarni znajdziecie tę książkę w dziale New Age, znaczy to, że zaszła totalna pomyłka i lepiej będzie, jeśli ją od razu odłożycie. Gdy zaś traficie na nią, szperając w dziale Ogrody lub Łodzie i Statki, znaczy to, że również zaszła pomyłka, ale może jednak wam się spodoba”.

— Z wstępu autorki