Choć o niej nie pamiętamy, to ona trzymała niegdyś Bliski Wschód w garści

Tuż po zakończeniu pierwszej wojny światowej Gertrude Bell kreśliła granice Orientu w kolebce cywilizacji między dwiema rzekami: Tygrysem i Eufratem. Kim była? Poszukiwaczką przygód, archeolożką i szpiegiem. Absolwentką Oksfordu władającą biegle arabskim i perskim, zaciekłą imperialistką w służbie Wielkiej Brytanii, ale też panną z zamożnego wiktoriańskiego domu, zakochaną bez pamięci tragiczną bohaterką. Pełna ideałów jak Lawrence z Arabii, odważna jak młody Winston Churchill, doskonale odnajdowała się zarówno na angielskim dworze, jak i pod namiotami beduinów. Barwna i nietuzinkowa Gertrude Bell została jednak wymazana z kart historii.

Olivier Guez przybliża nam postać niezwykłej kobiety. Snuje też opowieść o odkryciu gigantycznych złóż ropy naftowej i okrutnych rozgrywkach o władzę między Brytyjczykami, Francuzami i Niemcami, a także negocjacjach prowadzonych z beduinami w okolicach Bagdadu. Pisząc o Gertrude Bell, szkicuje jednocześnie szeroką panoramę pierwszej globalizacji, podczas której największe imperium wszech czasów przywłaszczyło sobie mityczną krainę wyklętą, ziemię Abrahama, potopu i wieży Babel: Mezopotamię.