Młoda kobieta trafia do kliniki z powodu halucynacji słuchowych. Męczy ją również nadwrażliwość na dźwięki. Wszystkie wydają się intensywne nie do zniesienia.

O przebiegu swojej choroby opowiada dziennikarzowi z czasopisma medycznego. Podczas wywiadu ulega głębokiej fascynacji ruchami dłoni mężczyzny, który stenografuje. Stenograf zapełnia kartki zapisem wszystkiego, co kobieta opowiada o swojej przeszłości, obsesjach, dziwnym uczuciu związanym ze świadomością posiadania uszu.Czasem sam coś mówi, odpowiadając na jej pytania. Tak, miał psa. Tak, musiał się z nim rozstać. Chorą dręczy obawa, że mężczyzna odejdzie, gdy tylko zapełni wszystkie przeznaczone dla niej kartki. I ten odchodzi. Z zapisem jej pamięci…

Ogawa ukazuje łączącą dwoje ludzi więź w sposób niezwykle subtelny, skłaniający do zaangażowania w czytanie wszystkich zmysłów.