Czarni myśliwi – recydywiści i kłusownicy, którym Himmler osobiście proponuje wolność w zamian za polowanie na ludzi w ukraińskich i białoruskich lasach. Człowiek przystępujący do tej faustowskiej umowy to Oskar Dirlewanger, społeczny wyrzutek, ochotnik z czasów pierwszej wojny światowej, „potępieniec” korpusów ochotniczych. Jako żołnierz, a potem działacz nazistowski podejmuje walkę ze „światem wrogów”, którzy – jego zdaniem – zagrażają Niemcom.

Dla czarnych myśliwych wojna oznacza likwidowanie partyzantki, ale biorą na siebie również dozorowanie polskich Żydów w obozach pracy i uczestniczą w tłumieniu powstania warszawskiego. Ludzie z jednostki specjalnej dokonują rzezi, gwałtów, grabieży na taką skalę, że same zwierzchnictwo SS wszczyna w tej sprawie dochodzenia.

Dwieście białoruskich wiosek znika z powierzchni ziemi, w Warszawie z rąk czarnych myśliwych ginie trzydzieści tysięcy ludzi. Napisana na podstawie materiałów z archiwów niemieckich, rosyjskich i polskich książka ta stanowi pierwsze całościowe opracowanie na temat kłusowników Hitlera.