10 IV 2011   09:23:51   Anna:

Zawsze lubiłam czytać książki wojenne, choć ich czytanie to raczej dość specyficzny rodzaj przyjemności. A w przypadku tej książki to już w ogóle... Historia z jednej strony bardzo drastyczna i wstrząsająca. Z drugiej zaś opowiedziana przez główną bohaterkę w taki sposób, że naprawdę ciężko się oderwać. Zdecydowanie warto po książkę Sepetys sięgnąć.

12 IV 2011   21:59:48   maggie:

To musi być bardzo poruszająca książka. Dobrze, że jej wydanie zbiegło się z premierą filmu "Niepokonani", można będzie porównać te dwie historie -choć różne, to jednak jednakie: opowiadające o warunkach życia w gułagu.

13 IV 2011   08:23:08   mery:

Przyznam szczerze, że początkowo nie wiedziałam, czy będę w stanie doczytać tę książkę do końca. Bo i tematyka do lekkich nie należy, a i poszczególne opisy sytuacji bywają naprawdę drastyczne. Jednak sposób, w jaki autorka ustami Liny – głównej bohaterki – opowiada tę historię, jest tak wciągający, że w rezultacie nie sposób się od tej książki oderwać. Jest więc wstrząsająco, a jednocześnie wyjątkowo wciągająco. Dla mnie już dziś to kanon literatury wojennej.

13 IV 2011   12:16:27   Kasia:

Polecam również w tej tematyce książkę Ziny Rohan "Córka oficera". Wspaniała lektura.

21 IV 2011   22:16:01   Roma:

A ja poczekam sobie z tą książką do zimy, będzie lepszy klimat na taką "mroźną" lekturę, niż teraz, kiedy wiosna w pełni... Choć wtedy to pewnie depresja murowana:/

02 V 2011   00:33:49   maggie:

Wiesz, też się obawiałam depresji, lecz nie potrzebnie. Ta książka w gruncie rzeczy jest niesamowicie pozytywna.

03 V 2011   17:23:34   Kalie:

Odnosząc się do wypowiedzi Romy i maggie: ja mam zamiar tę książkę przeczytać na wakacjach, żeby było ciepło, słonecznie i wesoło. Maggie, wierzę Ci, że "Szare śniegi Syberii" mogą być pozytywną książką, ale wiem, że jakbym to czytała w zimie albo nie daj Boże jesienią, to skończyłoby się to długim dołkiem. A w lecie po prostu da mi do myślenia :).

04 V 2011   12:35:02   henry:

Hmm, nie wiem czy rzeczywiście pogoda może mieć wpływ na recepcję tej książki. Moim zdaniem, tekst jest tak sugestywny i wciągający, że przy lekturze zapominasz o bożym świecie. Co ma swoje dobre strony (książka jest bardzo dobrze napisana) i złe strony (w związku z tym, że tekst jest miejscami drastyczny a jednocześnie w całości bardzo poruszający, to w trakcie czytania trudno złapać dystans, natychmiast "wsiąka się" w świat Śniegów). A wracając: uważam, że w lecie zrobi na Tobie takie samo wrażenie.

08 V 2011   20:46:46   Kalie:

Zaczęłam jednak czytać przed wakacjami i muszę powiedzieć, że książka jest naprawdę dobra, ale trzeba ją sobie dawkować w odpowiednich ilościach, żeby za bardzo się nie dołować. Wprawdzie można ją czytać szybko, ale ja wolę nie ryzykować i się delektować!

09 V 2011   02:23:16   maggie:

kalie- mnie ta książka nie zdołowała- wręcz przeciwnie- dała mi siłę i wiarę w miłość. Czego i Tobie życzę:).

13 V 2011   15:17:08   Kalie:

Maggie - skończyłam czytać i rzeczywiście wcale nie czuję się zdołowana :).

16 V 2011   00:15:09   maggie:

:). Bardzo mnie to cieszy. Ta książka jest w jakiś magiczny sposób pozytywna. Na przekór.

05 XI 2011   12:52:37   pyśka:

wyporzyczyłam sobie tą książke nie wiem czy dobrze zrobiłam po pzrest pare następnych dni mam dużo nauki bo mam wiele sprawdzianów a książka mnie tak wciągneła że od wczoraj już przeczytałam 1/ksiązki jak już ją zaczynam czytać to czytam przez 2 godzny

super polecam każdemu

05 XI 2011   13:36:55   Garm:

Źle zrobiłaś. Powinnaś raczej "wyporzyczyć" sobie jakiś słownik.

05 XI 2011   18:51:37   R.F.:

Albo mózg. :D

30 XI 2012   17:33:41   Michał:

Książka którą się "pochłania" pełna wstrząsających przeżyć oraz dramatów litewskiej rodziny. Zdecydowanie polecam.