W swojej pierwszej emigracyjnej powieści „Pokój na Itace” Sándor Márai (1900-1989) sięga do wątków mitycznych. Dopowiada historię Odyseusza, urwaną przez Homera na zapowiedzi idyllicznego pokoju po powrocie bohatera wojny trojańskiej na Itakę.

Autor, podobnie jak Grecy, wykazuje niezwykle aktywny stosunek do mitów; przekształca je, plącze wątki, ze znanych elementów mitograficznych lepi nowe formy. W ten sposób proponuje własną wizję przemiany relacji pomiędzy człowiekiem a bogami. Słowami Hermesa konstatuje, że człowiek i bogowie zawrzeć muszą nową umowę, zgodnie z którą człowiek uniezależni się od woli bogów i przejmie nad swym losem całkowitą władzę. Tak oto od Ulissesa rozpocznie się nowa era: sferę mitu wyprze przestrzeń logosu.