Kulturowskaz: Tiziano Sclavi, Montanari, Ernesto Grassani ‹Dylan Dog #12: Zamek grozy. Dama w czerni›

Nowe zasady dotyczące cookies

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej „Polityce Cookies”.

Zarejestruj się w serwisie »

Zapomniałeś hasła? »

Gdzie kupić
Sprzedawca	Format	Cena

MadBooks.pl »	(dowolny)	?
Selkar.pl »	(dowolny)	?
Kumiko.pl »	(dowolny)	?
Skapiec.pl »	(dowolny)	?
Amazon.co.uk »	(dowolny)	?

Opis:

W starym angielskim zamku zapijaczony lokaj rewolucjonista, seksowna pokojówka i stetryczała guwernantka znajdują swego pana, lorda Blendingsa, martwego. Arystokrata był stary i jego śmierć mogłaby zostać uznana za naturalną, gdyby nie fakt, że twarz miał wypaloną aż do czaszki… W ten sam sposób zginęli zarówno jego ojciec, jak i dziad. Czy śmierć ostatniego z rodu spowodowana jest starą klątwą, czy może ktoś pomógł mu przenieść się na tamten świat?

„Dylan Dog” to klasyczna opowieść grozy z wątkiem sensacyjnym, przedstawiona z charakterystycznym dla serii angielskim humorem oraz dużą dawką przemocy. Tytułowy bohater jest londyńskim detektywem, szczególnego jednak rodzaju, jako że zajmuje się sprawami, które przynajmniej ocierają się o zjawiska niewyjaśnione przez naukę. Bywa nazywany „detektywem mroku” i „łowcą potworów”, jego domenę stanowią bowiem duchy, upiory, zombie, wampiry i wilkołaki – choć także UFO czy tajemnicze epidemie.

Seria „Dylan Dog” jest najpopularniejszym cyklem komiksowym we Włoszech. Kolejne jej tomy ukazują się nieprzerwanie raz w miesiącu od października 1986 roku. Szczyt popularności serii przypadł na lata dziewięćdziesiąte XX wieku, kiedy zsumowana sprzedaż pierwszego wydania i kolejnych reedycji sięgała miliona egzemplarzy miesięcznie. Sam Umberto Eco powiedział kiedyś: „Mogę czytać Biblię, Homera i Dylana Doga całymi dniami bez znudzenia”.