Pierwsza powieść w literaturze światowej, której akcja toczy się w absolutnej pustce – pisze o „Małym palcu Buddy” sam autor. W rzeczywistości rozgrywa się ona jednocześnie w dwóch, równie nierealnych i groteskowych płaszczyznach – w roku 1919 w dywizji Czapajewa, w której główny bohater, Piotr Pusto, jest komisarzem, oraz w szpitalu psychiatrycznym w latach 90., gdzie ten sam Piotr Pusto poddawany jest eksperymentalnym badaniom. W tej szalonej, drwiącej z wszelkich konwencji i zasad powieści mamy do czynienia nie tylko z kpiną z mitu Czapajewa i majaczeniami pacjentów. Pojawiają się tu wątki wojny domowej, filmów z Arnoldem Schwarzeneggerem, odwołania do Platona i Philipa Dicka, oglądamy środowisko mafii i moskiewskiego półświatka, a wszystko to składa się na przebogatą feerię nieprawdopodobnych pomysłów, efektownych zwrotów akcji, urzekających opisów prawdziwej miłości, a nade wszystko swoistej filozofii. Powieść „Mały palec Buddy” (oryginalny, ale za zgodą autora zmieniony w większości przekładów tytuł to „Czapajew i Pusto”) uczyniła Pielewina najpoczytniejszym pisarzem rosyjskim.