Edycyjŏ ślōnskŏ

Po piyrszy rŏz powieść Szczepana Twardocha po ślōnsku!

„Drach” we przekładzie Grzegorza Kulika

Drach wiy. Społym ze pŏruletnim Josefym prziziyrŏ sie świniobiciu. Je październikowe rano 1906 roku i, chociŏż synek niy mŏ ô tym pojyńciŏ, ryk ôd zarzinanego zwiyrza i szmak wusztzupy wrōcōm dō niego pŏrãnŏście lŏt niyskorzij, jak po kōńcu wojny bydzie jechoł nazŏd na Ślōnsk.

Nikodem nigdy niy bōł przi wojsku. Ôn je za to wziynty architekt. Ze ôstatnigo zwiōnzku mŏ piyńć lŏt modõ cerã, a po wypadku autym szramã nad lewym uchym. Prawie rozestŏwŏ sie ze żōnōm, żeby ułożyć sie życie ze inkszōm. Drach je ale świadōmy, iże dzioucha corŏz barzij wymykŏ sie chopowi.

Miyndzy Josefym a Nikodemym piykne, ôkropiczne, smutne i — na kōniec — tragiczne losy dwōch familiji; stolecie wojyn i powstań, śmierci i narodzin, miyłości, zdrad i pragniyń, co sie nigdy niy społniōm. Drach ô nich wiy. Widzi przeszłość i znŏ prziszłość. Dlō niego wszyjsko je terŏz.

Saga familijnŏ? Wielkŏ ôpowieść ô Ślōnsku? A możno powieść totalnŏ, co uciykŏ wszyjskim kategoryzacyjōm?